Αόριστες αντωνυμίες εν παρατάξει και αταξία

Πάλι βρέχει.
Καμιά φορά γίνονται πράγματα που, είτε επειδή δεν είχες σχεδιάσει, είτε επειδή -κι ας φαίνονται ασήμαντα- δεν πίστευες ποτέ πως θα τα 'κανες, σε κάνουν να νιώθεις κάπως περίεργα.

 Όχι ακριβώς γεμάτος κι ολοκληρωμένος όπως φανταζόσουν ότι θα νιωθες όταν σκεφτόσουν πως θα'ταν αν τα κάνεις, αλλά κάπως πιο ,δεν βρίσκω και την κατάλληλη λέξη, και μη γελάσετε αλλά αυτό μου 'ρχεται κι αυτή την αίσθηση έχω, νιώθεις λοιπόν κάπως πιο...πιο ψηλός.



Μπορεί στην απεραντοσύνη του σύμπαντος να μην σημαίνουμε τίποτα, αλλά στο μικρόκοσμό μας, ο καθένας από μας είναι κάτι. Κάποιοι είναι πιο ασήμαντοι απ' όσο θέλουν να πιστεύουν, κάποιοι πιο σημαντικοί απ' όσο φαντάζονται, κάποιοι εκτιμούν τον εαυτό τους και κάποιοι όχι, αλλά όλοι ανεξαιρέτως κι ο καθένας χωριστά εξυπηρετούμε κάτι με την ύπαρξή μας. Δεν εννοώ ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο ή ότι υπάρχει ανώτερος σκοπός στη ζωή τον οποίο υπηρετούμε ή ένα θεϊκό σχέδιο το οποίο εκπληρώνουμε, αλλά κάτι πιο απλό και πιο σύνθετο ταυτόχρονα από αυτό. Ίσως δεν είμαι σε θέση να το εκφράσω ακριβώς, αλλά προσπαθώ να πω ότι καθένας κάτι σημαίνει για κάποιον άλλο ή για κάποιους άλλους κι αυτοί οι άλλοι σημαίνουν κάτι γι' αυτόν και για κάποιους άλλους κι οι τελευταίοι κάτι σημαίνουν για κάποιους άλλους και μην κοιτάτε που δε βγάζετε νόημα, αν αυτά τα 'γραφα σε παπύρους και τα 'βρισκαν μετά από 2000 χρόνια θα γινόμουν ο νέος Αριστοτέλης! Αλλά η τεχνολογία μου στερεί αυτή τη δυνατότητα και χάνω αυτή τη σπουδαία καριέρα που θα έκανα μετά θάνατον. Πάω για ύπνο η φιλόσοφος γιατί η πολλή φιλοσοφία μ' έχει πειράξει στα νεύρα!

Related Posts

1 σχόλιο

Δημοσίευση σχολίου